ความต้องการทางเศรษฐกิจกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม จะเชื่อมโยงกันได้อย่างไร ? “คาร์บอนเครดิต” คือคำตอบ

TU-RAC ชวนอ่านบทความ เรื่อง ไทยกับบทบาทผู้นำทางคาร์บอนเครดิต โดย รศ. ดร.วิชัย วิทยาเกียรติเลิศ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในคอลัมน์ Now and Beyond by TU-RAC ทุกวันพฤหัสบดี ในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ
.
“คาร์บอนเครดิต” เป็นเครื่องมือหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการกระตุ้นองค์กรและประเทศให้ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างมีประสิทธิภาพ โดยวิธีการนี้จะสร้างแรงจูงใจทางการเงินให้กับผู้ที่มีส่วนร่วมในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ผ่านการซื้อและขายคาร์บอนเครดิต โดยที่ 1 คาร์บอนเครดิต เท่ากับการลดหรือกักเก็บก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) 1 ตัน สำหรับการดำเนินการด้านคาร์บอนเครดิตนั้นมีองค์ประกอบหลักที่สำคัญอยู่ด้วยกัน ได้แก่

1. ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลัก เช่น ธุรกิจที่มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยพวกเขาสามารถซื้อคาร์บอนเครดิตเพื่อชดเชยการปล่อยของตนเอง
2. กิจกรรมหลัก: เช่น โครงการที่ช่วยลดหรือกักเก็บ CO2 และมีการตรวจสอบและรับรองว่ามีประสิทธิภาพ
3. ทรัพยากรหลัก: เช่น เทคโนโลยีในการติดตามและตรวจสอบการปล่อยก๊าซเรือนกระจก
4. ช่องทางการจัดจำหน่าย: เช่น แพลตฟอร์มการซื้อขายออนไลน์และบริษัทที่ให้คำปรึกษา
5. โครงสร้างต้นทุน: ซึ่งรวมถึงต้นทุนในการพัฒนาและตรวจสอบโครงการ
6. กระแสรายได้: ที่มาจากการขายคาร์บอนเครดิต
   การนำเสนอแนวคิดนี้เน้นว่าประเทศไทยมีศักยภาพที่จะเป็นผู้นำในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและสนับสนุนตลาดคาร์บอนเครดิต เพื่อสร้างสมดุลในเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อม และเป็นตัวอย่างที่ดีในการเชื่อมโยงความต้องการทางเศรษฐกิจกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
   รายละเอียดเพิ่มเติม : https://www.bangkokbiznews.com/environment/1117651